Rozruch silnika indukcyjnego

Rozruch silnika indukcyjnego jest to okres przejściowy silnika od postoju do stanu pracy silnika. Rozruch silnika jest możliwy w przypadku wystąpienia momentu dynamicznego. Moment dynamiczny jest to nadwyżka momentu elektromagnetycznego nad momentem mechanicznym. Wyróżnia się następujące metody rozruchu:

• rozruch bezpośredni,
• rozruch za pomocą przełącznika gwiazda — trójkąt,
• rozruch za pomocą autotransformatora, 
• rozruch za pomocą rozrusznika.

Rozruch bezpośredni silników indukcyjnych

Bezpośredni rozruch jest to podłączenie silnika do sieci za pomocą włącznik lub stycznik elektromechaniczny. W pierwszej fazie rozruchu, przy nieruchomym jeszcze wirniku, silnik pobiera duży prąd, ale nie zwiększa się moment rozruchu silnika. Rozruch ten wykorzystywany jest przy silnikach o małych mocach. 

Rozruch gwiazda-trójkąt

Układ ten stosuje się w momencie, kiedy zachodzi potrzeb, a zmniejszenia pobieranego prądu z sieci w czasie rozruchu. Odbywa się w sposób zmniejszenia uzwojenia napięcia na zaciskach uzwojenia stojana. Jest to jedna z najprostszych metod, a zarazem najtańsza. Warunkiem stosowania tej metody jest są następujące kryteria:

• napięcie fazowe stojana w trakcie pracy ustalonej musi być równe napięciu międzyprzewodowemu sieci. 
• tabliczka zaciskowa ma umożliwić dostęp do uzwojeń początkowych i końcowych wszytskich faz,
• moment początkowy obciążenia nie powinien przekraczać (0,2 - 0,3) momentu znamionowego,

Zalety Stosowania Przełącznika Gwiazda - Trójkąt.

Główną zaletą stosowania układu gwiazda- trójkąt jest zmniejszenie wartości, a także czasu działania prądu udarowego, który może doprowadzić do przegrzewania i naprężenia mechanicznego w uzwojeniu. Co może doprowadzić do uszkodzenia silnika. Ponadto stosowanie układu jak już było wspomniane jest prostym oraz stosunkowo niskim cenowo rozwiązaniem. 

Rozruch z wykorzystaniem autotransformatora

Rozwiązanie to stosuje się w przypadku silników o dużej mocy. Autotransformator ma za zadanie dokonanie zmniejszenia napięcia, które prowadzi do silnika o wartości 50-70 % napięcia znamionowego (0,5...0,75)Un

Regulacja prędkości obrotowej silnika indukcyjnego 

Bardzo często silniki indukcyjne pracują przy napędach, w których wymagana jest możliwość nastawiania prędkości wirowania pola. Z uwagi na to taką regulację można zrealizować poprzez zmianę prędkości synchronicznej pola magnetycznego maszyny. 

Występuje kilka metod regulacji obrotowej silnika:

• zmiana częstotliwości f napięcia U zasilającego stojan - jest to nastawienie prędkości w momencie od postoju do prędkości znamionowej
• metoda polegająca na zmianie liczby par biegunów magnetycznych w stojanie,
• zmiana napięcia U, które zasila uzwojenie stojana przy częstotliwości stałej,
• włączenie dodatkowej impedancji w obwód stojana 
• w przypadku silników pierścieniowych regulacja prędkości poprzez dołączenie dodatkowych rezystancji szeregowo w obwód wirnika.